قراردادهای انتقال دانش فنی

امروزه تکنولوژی عنصر بارز و کلیدی توسعه اقتصادی و اجتماعی محسوب می شود. تکنولوژی تاثیر به سزایی در کوتاه نمودن زمان تولید و عرضه محصولات به بازار را دارد. به تعبیری ، تکنولوژی را می توان مجموعه ای از آگاهی ها، دانش ها، فنون، مهارت ها، تجربیات و سازماندهی دانست که برای تولید، تجاری سازی و بهره مندی از کالاها و خدماتی که نیازهای اقتصادی و اجتماعی را تامین می کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

جهت فهم بیشتر مطلب ، لازم به نظر می رسد بین تکنولوژی محصول و تکنولوژی فرآیند و همچنین از نگاه دیگری بین انتقال افقی تکنولوژی و انتقال عمودی تکنولوژی قائل به تفکیک شد.

انتقال افقی تکنولوژی نوعی از انتقال است که به حرکت تکنولوژی از فعالیت های تحقیق و توسعه[2] (R&D)به موسسات بهره برداری منجر می گردد. در مقابل ، انتقال عمودی تکنولوژی فرآیند حرکت تکنولوژی از یک محل یا هدف به محل یا هدف دیگر است. انتقال بین المللی تکنولوژی در قالب قراردادهای انتقال تکنولوژی و یا سایر شیوه ها از این دسته به حساب می آیند.
انتقال تکنولوژی به روش های گوناگونی صورت می پذیرد که آن ها را به دو دسته عمده روشهای غیر تجاری[4] و روشهای تجاری تقسیم می نمایند. آنچه در اینجا مورد بحث قرار می گیرد یکی از انواع روشهای تجاری است. بر همین اساس لیستی از روشهای تجاری در زیر آورده شده است.